کتابخانه دیجیتال

استاد رودکی

استاد رودکیدیوان استاد رودکیقصیده ها و قطعه ها

443

شماره ۱: بزنم نعره ولیکن ز تو بینم هنرا
شماره ۲: سحرگاهان چو بر گلبن هزارا
شماره ۳: که نام نیک تو دامست و زرق‌مر نان را
شماره ۴: چه داری دوست هرزه دشمنی را
شماره ۵: به بوسه نقش‌کنم برگ یاسمین ترا
شماره ۶: بانگک بر برده به ابر اندرا
شماره ۷: که گه مادری، گاه مادندرا
شماره ۸: که: مکن یاد به شعر اندر بسیار مرا
شماره ۹: با هر که نیست عاشق کم کن قرینیا
شماره ۱۰: با صد هزار نزهت و آرایش عجیب
شماره ۱۱: یاسمین سپید و مورد بزیب
شماره ۱۲: خویشتن خویش را بکوش تو یک لخت
شماره ۱۳: باده انداز، کو سرود انداخت
شماره ۱۴: گفتی: دم گرگ یا پلنگ است
شماره ۱۵: دل نهادن همیشگی نه رواست
شماره ۱۶: کجا میر خراسانست، پیروزی آنجاست
شماره ۱۷: آن شناسد که دلش بیدار است
شماره ۱۸: زمانه، چون نگری، سربه سر همه پندست
شماره ۱۹: چنان که درد کسان بر دگر کسی خوارست
شماره ۲۰: چاو چاوان درست چونانست
شماره ۲۱: یا برآورد نیست، یا زد نیست
شماره ۲۲: نزدیک خداوند بدی نیست فرامشت
شماره ۲۳: کین جهان پاک بازیی نیرنج
شماره ۲۴: با دو رخ از شرم لعل و با دو چشم از سحر شوخ
شماره ۲۵: وی موی تو چنان چوشب ملحد از لحد
شماره ۲۶: که جهان نیست جز فسانه و باد
شماره ۲۷: برو به هیچ حوادث زمانه دست مداد
شماره ۲۸: تن درست و خوی نیک و نام نیک و خرد
شماره ۲۹: کین عیش چنین باشد گه شادی و گه درد
شماره ۳۰ - در مدح نصر بن احمد سامانی: رستم دستان تویی اندر نبرد
شماره ۳۱: هموار کرد پرّ و بیوکند مویِ زرد
شماره ۳۲ - در رثای ابوالحسن مرادی: مرگ چنان خواجه نه کاری‌ست خرد
شماره ۳۳: خال ترا نقطهٔ آن جیم کرد
شماره ۳۴: چو از حرارت می‌دلبرم لبان لیسد
شماره ۳۵ - جشن مهرگان: جشن شاهان و خسروان آمد
شماره ۳۶: وارهٔ باغ و بوستان آمد
شماره ۳۷ - دیر زیاد آن بزرگوار خداوند: جان گرامی به جانش اندر پیوند
شماره ۳۸: همین بلات بسست، ای بهر بلا خرسند
شماره ۳۹: لشکر فریادنی، خواسته‌نی سودمند
شماره ۴۰: ریشهٔ عمر من از بیخ بکند
شماره ۴۱: مرگ را سر همه فرو کردند
شماره ۴۲: کرا معاینه آید خبر چه سود کند
شماره ۴۳: درهستی و نیستی لیمند
شماره ۴۴: چنان که بود به ناچار خویشتن بخشود
شماره ۴۵ - عصا بیار که وقت عصا و انبان بود: نبود دندان، لابل چراغ تابان بود
شماره ۴۶: آزاده نژاد از درم خرید
شماره ۴۷: که چابکیش نیاید همی به لفظ پدید
شماره ۴۸: با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید
شماره ۴۹: حال شادیست، شاد باشی، شاید
شماره ۵۰: مردم میان دریا و آتش چگونه پاید
شماره ۵۱: مرگ از پس دیدنش روا باشد و شاید
شماره ۵۲: شود سرخ رو در دو گیتی به آور
شماره ۵۳: سه پیراهن سلب دوست یوسف را به عمر اندر
شماره ۵۴ - بر رخش «زلف» عاشق است چو من: لاجرم همچو منش نیست قرار
شماره ۵۵: همچون شمنی شیفته بر صورت فرخار
شماره ۵۶ - در مدح ابوالطیب طاهر مصعبی: مگر جودش ابر است و من کشتزار
شماره ۵۷: هر آینه چو همه می‌خورد گل آرد بار
شماره ۵۸: ور شود ابر سر رایت تو توفان بار
شماره ۵۹: بادام ترّ و سیکی و بهمان و باستار
شماره ۶۰: چنان گریخت ز دهر دو رنگ، رنگ فتور
شماره ۶۱: چون تو یکی سفلهٔ دون و ژکور
شماره ۶۲ - در مذمت اسب خود: نشته برو چون کلاغی بر اعور
شماره ۶۳: خوشتر آید به گوشم از تکبیر
شماره ۶۴: گرچه خیاط نیند، ای ملک کشور گیر
شماره ۶۵: همی بدادی تا در ولی نماند فقیر
شماره ۶۶: یک نام او عطارد و یک نام اوست تیر
شماره ۶۷: نه به آخر بمرد باید باز
شماره ۶۸: دل به بخارا و بتان طراز
شماره ۶۹: زمانه گوی و تو چوگان به رای خویشت باز
شماره ۷۰: درمه بهمن بتاز و جان عدو سوز
شماره ۷۱ - در مدح نصر بن احمد سامانی: و برنیایم با روزگار خورده کریز
شماره ۷۲: به یکی جاف جاف زود غرس
شماره ۷۳: تاخلق جهان را بفگندی به خلالوش
شماره ۷۴ - در رثای شهید بلخی: وآن ما رفته گیر و می‌اندیش
شماره ۷۵: به خدمت آمد، نیکو سگال و نیک اندیش
شماره ۷۶: گرد درگاه او کنی لک و پک
شماره ۷۷: چنان که جاه من افزون بد از امیر و ملوک
شماره ۷۸: صدسال مست باشد از بوی او نهنگ
شماره ۷۹: به یک دست جام و به یک دست چنگ
شماره ۸۰: ترش شوند و بتابند رو ز اهل سؤال
شماره ۸۱: بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
شماره ۸۲: کزو نیست بهر من جز سوتام
شماره ۸۳: چهار ساله نوید مرا که هست خرام
شماره ۸۴: گنه خویش بر تو افگندم
شماره ۸۵: رسد مرحبا از زمین و زمانم
شماره ۸۶: اندوه درم و غم دینار نداریم
شماره ۸۷: وز دست نیکوان می بستانیم
شماره ۸۸: راست چون بر درخت پیچد سن
شماره ۸۹ - مادر می: بچهٔ او را گرفت و کرد به زندان
شماره ۹۰: زین بی نمک ابا منه انگشت در دهان
شماره ۹۱: زرین نهد او به تیر در پیکان
شماره ۹۲: تو برو خوار خوابنیده، ستان
شماره ۹۳: چون ستاره بر زمین از آسمان
شماره ۹۴: از من دل و سگالش، از تو تن و روان
شماره ۹۵: گرد سرین خواهی و بارک میان
شماره ۹۶: چه چیزست آن پلالک تیغ بران
شماره ۹۷: خواهی کز مرگ بیابی امان
شماره ۹۸: آهویی نام نهاده یکران
شماره ۹۹: ما چو صعوه، مرگ بر سان زغن
شماره ۱۰۰: گنگ فصیح است، چشم نی و جهان بین
شماره ۱۰۱: گل غنوده برانگیخته سر از بالین
شماره ۱۰۲: با هر که نیست عاشق کم گوی و کم نشین
شماره ۱۰۳: هیچ نادان را داننده نگوید: زه
شماره ۱۰۴: اگر فرشته ببیند دراوفتد در چاه
شماره ۱۰۵: تا باز نو جوان شوم و نو کنم گیاه
شماره ۱۰۶: ساق چون سوهان و دندان بر مثال استره
شماره ۱۰۷: بنگریزد کس از گرم آفروشه
شماره ۱۰۸: چنان مادر ابر سوک عروس سیزده ساله
شماره ۱۰۹: چنان که خاطر مجنون ز طرهٔ لیلی
شماره ۱۱۰: و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای
شماره ۱۱۱: چون ملحم زیر شعر عنابی
شماره ۱۱۲: باز بر چنگل عقابی
شماره ۱۱۳: و یا چون برکشیده تیغ پیش آفتابستی
شماره ۱۱۴: گوییا آن چنان شکستستی
شماره ۱۱۵: نی بدان چشم کاندر او نگری
شماره ۱۱۶: چون یکی خشم آورد کیفر بری
شماره ۱۱۷ - ای آن که غمگنی: وندر نهان سرشک همی باری
شماره ۱۱۸ - گل بهاری! بت تتاری!: نبیذ داری، چرا نیاری
شماره ۱۱۹: کت خالق آفرید پی کاری
شماره ۱۲۰ - کاندر جهان به کس مگرو جز به فاطمی: شبنم شده‌ست سوخته چون اشک ماتمی
شماره ۱۲۱ - بوی جوی مولیان آید همی: یاد یار مهربان آید همی
شماره ۱۲۲: تو نه خدایی، به هیچ خلق نمانی
شماره ۱۲۳: چه آب جویم از جوی خشک یونانی
شماره ۱۲۴: که دل شاد دارد بهر دوستگانی
شماره ۱۲۵: باشد فرزند و خردمند نی
شماره ۱۲۶: کاسد شد از دو زلفش بازار شاهبوی
شماره ۱۲۷: می خور، که بد اندیش چنان شد که تو خواهی
شماره ۱۲۸: آرام و طرب رامده از طبع جدایی
شماره ۱۲۹: گلشن عشق را بهار تویی

استاد رودکی

آمارگیر وبلاگ