لمعات وجهک اشرقت و شعاعُ طلعتک اِعتلا
زچه روالستُ بربّکم نزنی بزن که بلیٰ بلیٰ

بجوابِ طبلِ الستِ تو ز ولا چو کوس بلا زدم
همه خيمه زد بدرِ دلم سپهِ غم و حشم بلا

من و عشق آن مه خوبرُو که چو زد صلای بلا بر او
به نشاط و قهقهه شد فرو که انا الشـّهيد به کربلا

چو شنيد نالۀ مرگ من پی ساز من شد و برگ من
فمشی الـّی مهر ولا و بکیٰ علـّی مجلجلا

چه شود که آتش حيرتی زنيم بقـُلــّۀ طوُرِ دل
فسککتهُ و دککتهُ متدکدکاً متزلزلا

پی خوانِ دعوتِ عشق او همه شب زخيل کروبيان
رسد اين صفير مهمينی که گروه غمزده الصلا

تو که فلس ماهی حيرتی چه زنی زبحر وجوُد دم
بنشين چو طاهره دمبدم بشنو خروش نهنگ لا