جذبات شوقک الجمت بسلاسل الغم والبلا
همه عاشقان شکسته دل که دهند جان برهِ ولا

اگر آن صنم زره ستم پی کشتنم نهد قدم
لقد استقام بسيفه فلقد رضيت بما رضیٰ

سحر آن نگارِ ستمگرم قدمی نهاد به بسترم
فاذارايتُ جماله طلع الصباح کانّما

نه چو زلفِ غاليه باراوُ نه چو چشم فتنه شعارِ اوُ
شده نافۀ بهمه ختن شده کافری بهمه ختا

تو که غافل از می و شاهدی پی مردِ عابد و زاهدی
چه کنم که کافر و جاحدی ز خلوصِ نيّتِ اصفيا

تو و ملک و جاه سکندری من و رسم و راهِ قلندری
اگر آن نيکوست تو در خوری وگر اين بد است مرا سزا

بمراد زلفِ معّلقی پی اسپ و زينِ مغرّقی
همه عُمر منکر مطلقی زفقيرِ فارغ بی نوا

بگذر ز منزلِ ما و من بگزين بملکِ فنا وطن
فاذافعلتَ بمثل ذافلقد بلغت بماتشآء