فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۹: بهترین سیرها سیر بیابان فناست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهترین سیرها سیر بیابان فناست حالیا جمعیتی کانجاست در عالم کجاست گشت ویران ملک این عالم درو مردم نماند منزل پر مردم معمور حالا آن سراست بر نگردد هر که زین عالم بآن عالم رود در خوشی و ناخوشی این معنی استدلال ماست در نکویی و بدی کار دو عالم ظاهر است هر که آن عالم بدست آورد این عالم نخواست چون بیابد ذوق آن عالم درین عالم کسی هست این دیر فنا آن عشرت آباد بقاست بی مذاق سیر آن عالم ازین عالم چه سود نفع ایام عمل موقوف هنگام جزاست از بد و نیک جهان بگذر فضولی شاد زی بی نیاز از هر دو عالم بنده خاص خداست فضولی بغدادی