صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۸۱۰: پرده بردار ز رخسار که دیدن داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پرده بردار ز رخسار که دیدن داری سربرآور ز گریبان که دمیدن داری منت خشک چرا می کشی از آب حیات؟ تو که قدرت به لب خویش مکیدن داری چشم بد دور ز مژگان شکار اندازت که بر آهوی حرم حق تپیدن داری می چکد گر چه طراوت ز تو چون سروبهشت قامتی تشنه آغوش کشیدن داری فکر تسخیر تو چون در دل عاشق گذرد؟ که در آیینه ز خود فکر رمیدن داری می کنم رحم به دلسوختگان ای لب یار گر بدانی که چه مقدار مکیدن داری صائب این پنبه آسودگی از گوش برآر اگر از ما هوس ناله شنیدن داری صائب تبریزی