صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۷۷۳: نگه چون شمع درگیرد ز روی روشن ساقی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نگه چون شمع درگیرد ز روی روشن ساقی ید بیضا شود دست از بیاض گردن ساقی دماغ عیش می گردد دو بالا می پرستی را که در هر ساغری چیند گلی از گلشن ساقی خراب گردش ساغر به حال خویش می آید مبادا هیچ کس بیخود ز چشم پرفن ساقی اگر می نیست ساقی را مهل از پای بنشیند که بیش از دور ساغر نشائه بخشد گشتن ساقی مرا آن روز از پستی برآید اختر طالع که سر بیرون کنم چون تکمه از پیراهن ساقی رفیق راه دور بیخودی شایسته می باید مده در منتهای مستی از کف دامن ساقی چراغ بی فروغ صبح را ماند ز لرزانی بیاض گردن مینا، نظر با گردن ساقی غم عالم نمی گردد به گرد میکشان صائب مشو تا می توانی دور از پیرامن ساقی صائب تبریزی