صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۷۵۳: مکن تقصیر در افسوس تا جان در بدن داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مکن تقصیر در افسوس تا جان در بدن داری که بهر لب گزیدن سی محرک در دهن داری جهان از تنگ خلقی بر تو زندانی است پروحشت وگرنه یوسفستان است اگر خلق حسن داری به غربت گر شوی قانع، گل بی خار می گردد همان خاری که در پیراهن از شوق وطن داری مهیا باش زخم گاز را در پرده شبها زبان آتشین چون شمع تا در انجمن داری بپوشان از دو عالم دیده و مستانه راهی شو اگر امید افتادن در آن چاه ذقن داری مهیا باش صائب زخم چندین خار بی گل را گل بی خاری از دوران اگر در پیرهن داری صائب تبریزی