صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۶۵۰: کیستم من، مشت خار در محیط افتاده ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کیستم من، مشت خار در محیط افتاده ای دل به دریا کرده ای، کشتی به طوفان داده ای نیست ممکن چون سپند آرام را بیند به خواب موری از دست سلیمان بر زمین افتاده ای جنت دربسته ای با خود به زیر خاک برد از ازل شد قسمت هر کس دل آزاده ای برنمی خیزد به صرصر نقشم از دامان خاک وادی امکان ندارد همچو من افتاده ای می توان از جبهه عشاق راز عشق خواند نیست در صحرای محشر نامه نگشاده ای با جگر خوردن قناعت کن که این مهمانسرا جز غم روزی ندارد روزی آماده ای علم رسمی می کند صائب دل روشن سیاه عارفان را بس بود چون صبح لوح ساده ای صائب تبریزی