صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۵۲۳: ز من شکیب به قدر دل فگار بجو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز من شکیب به قدر دل فگار بجو به من دلی بنما بعد ازان قرار بجو مرا به مرگ ز کوی تو پای رفتن نیست غبار من به سر راه انتظار بجو شکستگی طلبم، از میان اگر بروم مرا به سلسله زلف آن نگار بجو گهرفشانی ابر سیاه مشهورست مراد در دل شب ای سیاه کار بجو چو دور من بسر آید ز گردش دوران مرا به حلقه آن چشم پرخمار بجو دلی که داشتی ای جان شده است هر جایی دل دگر ز برای تن فگار بجو نکرده گریه تمنای بخت سبز مکن بریز دانه خود در زمین، بهار بجو به امتحان بکش از ریگ روغن بادام دگر مروت ازین اهل روزگار بجو چه ذره بی سرو پا شو درین جهان صائب دگر به حضرت خورشید عشق بار بجو صائب تبریزی