صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۴۷۳: ای بهار آفرینش گرده سیمای تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای بهار آفرینش گرده سیمای تو رشته جانها خس و خاشاک از دریای تو جوی خون از دیده خورشید می سازد روان چهره خاک از فروغ لاله حمرای تو خاک تا گردن میان آب پنهان گشته است بس که می سوزد دلش از آتش سودای تو دامن بی طاقتان را خاک نتواند گرفت چون شرر از سنگ می آید برون جویای تو گوهر دلها ز گلزار تو عقد شبنمی است رشته جانها رگ ابری است از دریای تو خاک شد بیدار از خواب گران نیستی از عرق افشانی رخسار جان افزای تو تیغ اگر بارد به فرقش، همچنان آسوده است بس که حیران است صائب در رخ زیبای تو صائب تبریزی