صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۰۶۴: گرد غم فرش است دایم در غم آباد وطن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرد غم فرش است دایم در غم آباد وطن در غریبی نیست مکروهی به جز یاد وطن ای بسا نعمت که یادش به ز ادراکش بود از وطن می ساختم ای کاش با یاد وطن مرهمش خاکستر شام غریبان است و بس هر که را بر دل بود زخمی ز بیداد وطن از دل و جان بنده غربت نگردد، چون کند؟ آنچه یوسف دید از اخوان در غم آباد وطن من که در غربت چو لعل از سیم دارم خانه ها سنگ بر دل تا به کی بندم ز بیداد وطن؟ گر غبار دل نمی گردید سد راه اشک می رسانیدم به آب از گریه بنیاد وطن این زمان صائب دل از یاد غریبی خوش کنم من که دل خوش کردمی پیوسته از یاد وطن صائب تبریزی