صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۸۱۲: از روی نرم سرزنش خار می کشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از روی نرم سرزنش خار می کشم چون گل ز حسن خلق خود آزار می کشم آزاده ام، مرا سرو برگ لباس نیست از مغز خود گرانی دستار می کشم هر چند شمع راهروانم چو آفتاب از احتیاط دست به دیوار می کشم آیینه پاک کرده ام از زنگ قیل و قال از طوطیان گرانی زنگار می کشم جان می رسد به لب من شیرین کلام را تا حرف تلخی از دهن یار می کشم نازی که داشتم به پدر چون عزیز مصر در غربت این زمان ز خریدار می کشم مژگان صفت به دیده خود جای می دهم از پای هر که در ره او خار می کشم از بس به احتیاط قدم می نهم به خاک دست نوازشی به سر خار می کشم بی پرده تر چو بوی گل از برگ می شود هر چند پرده بر رخ اسرار می کشم صائب به هیچ دل نبود دیدنم گران بار کسی نمی شوم و بار می کشم صائب تبریزی