صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۷۱: چو گل به ظاهر اگر خنده در دهان داریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو گل به ظاهر اگر خنده در دهان داریم به دیده خار ز اندیشه خزان داریم جگر شکاف محیط است چون عصای کلیم ز آه تیر خدنگی که در کمان داریم شکسته رنگی ما نامه ای است واکرده چگونه درد دل خویش را نهان داریم؟ همان به بال و پر خود چو تیر می لرزیم اگر چه قوت پرواز از کمان داریم بری ز پرورش ما نخورد در همه عمر چو سرو و بید خجالت ز باغبان داریم اگر چه بی ثمر افتاده ایم خوش وقتیم که همچو سرو دل جمعی از خزان داریم ز اعتبارشود بیش خاکساری ما که ما به صدر همان جا در آستان داریم ازان جو شمع ز ما روشن است محفلها که هر چه در دل ما هست بر زبان داریم عجب که محو شود یاد ما ز خاطرها چو صبح حق نفس بر جهانیان داریم فغان ز داغ غریبی برشته تر گردد علاقه ما به قفس بیش از آشیان داریم سگ در تو ز رزق هماست مستغنی و گرنه ما هم یک مشت استخوان داریم همین ز گرد یتیمی است چون گهر صائب کناره ای که درین بحر بیکران داریم صائب تبریزی