صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۷۲۷: به لب نمی رسد از ضعف آه شبگیرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به لب نمی رسد از ضعف آه شبگیرم ز بار دل چو کمان، خانه می کند تیرم ز بس گداختگی در نظر نمی آیم مگر به موی میان کرده اند تصویرم چه بوریا همه تن استخوان نما شده ام هما ز سایه خود می کشد به زنجیرم گذشته است به تعمیر دل مدار مرا نمی شود نکند روزگار تعمیرم ز نقشهای مخالف همین خبر دارم که همچو موم گرفتار دست تقدیرم چنین که سرکشی از شست من برون جسته است به حیرتم که چسان گرد می کند تیرم نظر ز دیدن من همچو دود می پوشند مس سیاه دلان را اگر چه اکسیرم خدنگ ناله من بی کمان سبکسرست نمی پرد به پر و بال دیگران تیرم جواب آن غزل است این که میرشوقی گفت چو شیر از دو طرف می کشند زنجیرم صائب تبریزی