صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۵۰۸: ز گفت و گو سبک چون موج طوفان دیده می گردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز گفت و گو سبک چون موج طوفان دیده می گردم ز خاموشی گران چون گوهر سنجیده می گردم ز چشم شور آب زندگانی تلخ می گردد از آن چون خضر برگرد جهان پوشیده می گردم ز بس کاهیده ام از سرد مهریهای غمخواران با اندک روی گرمی موی آتش دیده می گردم نسیم مصر اگر در کلبه احزان من آید زوحشت مضطرب چون شمع صرصر دیده می گردم ندارد ریشه در خاک تعلق گردباد من خس و خاشاک هستی را به هم پیچیده می گردم در آن وادی که گل از زخم خارش می توان چیدن ز کوته دیدگی با دامن برچیده می گردم مرا روزی که آن خورشید سیما در نظر آید چو اشک خود تمام شب به گرد دیده می گردم مجو از من سخن در بزم آن آیینه رو صائب که در بیرون محفل من نفس دزدیده می گردم صائب تبریزی