صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۴۰۵: چند چون تن پروران تعمیر آب و گل کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چند چون تن پروران تعمیر آب و گل کنم رخنه های جسم را محکم زلخت دل کنم کیمیا ساز وجود خاکسارانم چو عشق گرفتد بر مهره گل پرتو من دل کنم می شود دل چون صدف در سینه تنگم دو نیم تادرین دریای پرخون گوهری حاصل کنم کوه می لرزد ز بی سنگی درین آشوبگاه من چسان لنگر درین دریای بی ساحل کنم همت من در فضای عرش جولان می زند سر بر آرد از فلک تخمی که زیر گل کنم بس که از گرد یتیمی مایه دارد گوهرم در دل دریا اگر لنگر کنم ساحل کنم می شود روشن چراغ نیکی از آب روان خرده جان را نثار خنجر قاتل کنم می گدازد شرم همت گوهر پاک مرا بحر را صائب اگر در دامن سایل کنم صائب تبریزی