صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۲۳۵: عندلیب ما ندارد تاب استغنای گل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عندلیب ما ندارد تاب استغنای گل می شود دست و دل ما سرد از سرمای گل ما به روی گرم چون پروانه عادت کرده ایم چشم چون شبنم نمی دوزیم برسیمای گل آفتابش برلب بام است و شادی می کند گریه شبنم بود بر خنده بیجای گل رنگی از هستی ندارد نقطه مرهوم من شوخ چشمی می کنم چون شبنم از بالای گل پند ناصح می کند تاثیر اگرباد بهار از دماغ بلبلان بیرون برد سودای گل روزگاری آبروی ناله را بردی بس است شرم دار ای عندلیب از طبع بی پروای گل صائب تبریزی