صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۲۰۴: نیست نم در جوی من چون گردن مینای خشک
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیست نم در جوی من چون گردن مینای خشک یک کف خاک است برسرمغزم از سودای خشک نقطه خال پریرویی اگر مرکز شود می توان صددور چون پرگارزد باپای خشک می شود نقد حیاتش همچو قارون خرج خاک هرکه از عقبی قناعت کرد با دنیای خشک نسبت دشت ختن باوادی مجنون خطاست لاله را خون درجگر شد مشک ازین صحرای خشک نیست غیر از مغز ما سوداییان بی دماغ زیر چرخ آبگون پیدا شود گر جای خشک در سر کوی تو پایم تا به زانو در گل است من از دریا گذشتم بارها با پای خشک می رساندم پیش ازین از شیشه خالی شراب می خلد می در دلم امروز چون مینای خشک قمریان را در نظر گشته است چون سوهان روح پیش نخل آبدارش سرو رابالای خشک صائب تبریزی