صائب تبریزی
غزل 5001 - 6000
غزل شمارهٔ ۵۱۳۳: ز سوز عشق بود خارخار گریه شمع
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز سوز عشق بود خارخار گریه شمع به دست شعله بود اختیار گریه شمع ز خاک سوخته پروانه را برانگیزد بنفشه وار، هوای بهار گریه شمع بیا که تا تو چو گل رفته ای ز بزم برون ز هم نمی گسلد پود وتار گریه شمع اگر چه دورم ازان بزم، می توانم داد حساب خنده گل با شمار گریه شمع خبر نداشتم از شعله های بی زنهار به آب راند مرا جویبار گریه شمع چه شود ازین که بلندست دامن فانوس؟ چو هیچ وقت نیامد به کار گریه شمع حذر زگریه آتش عنان صائب کن که نیست گریه او در شمار گریه شمع صائب تبریزی