صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۹۹۶: کرد بیهوش مرا نعره مستانه خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کرد بیهوش مرا نعره مستانه خویش خواب من گشت گرانسنگ ز افسانه خویش بحر و کان را کف افسوس کند بی برگی گر به بازار برم گوهر یکدانه خویش از شبیخون نسیم سحر ایمن می بود شمع می کرد اگر رحم به پروانه خویش وقت آن خوش که درین دایره همچون پرگار ازسویدای دل خویش کند دانه خویش عمر چون باد به تعجیل ازان می گذرد که تو غافل کنی از کاه جدا دانه خویش باعث غفلت من شد سخن من صائب خواب من گشت گرانسنگ ز افسانه خویش صائب تبریزی