صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۹۴۲: گل اندامی که من دارم نظربرروی گلرنگش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل اندامی که من دارم نظربرروی گلرنگش ز رنگ آفتابی، آفتابی می شود رنگش نمی دانم قماش دست سیمینش، همین دانم که کار مومیایی می کند باشیشه ام سنگش نمی آید برون از خانه از شرم تماشایی ز بس چسبیده براندام سیمین جامه تنگش چه باشد صلح آن شیرین پسر را چاشنی یارب که چون حلوای صلح از عاشقان دل می برد جنگش بود چون سبزه زیر سنگ از نشو و نما عاجز زبان عرض حال من زتمکین گرانسنگش چه باشد حال دل در دست او یارب،که می پیچد به خود چون زلف جوهر بیضه فولاد درچنگش ز ترک تنگ چشمی مردمی صائب طمع دارم که تلخ افتاده چون بادام کوهی دیده تنگش صائب تبریزی