سعیدا یزدی
غزل ها
شمارهٔ ۳۳۶: هر که از خود فرود می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که از خود فرود می آید آسمان در سجود می آید دایم از خانمان سوختگان نکهت داغ و دود می آید به دل بی قرار من دیر است یار هر چند زود می آید به دکان نظر، متاع دلم آنچه بود و نبود می آید به زمین گر برند نام تو را ز آسمان ها درود می آید طرز این و ناز اگر این است آنچه زو ... شنود می آید چرخ با نیک بد کند چه عجب زین بلای کبود می آید دایم از خاک کشتگان غمت شورش زنده رود می آید ای سعیدا [یکی] است چشمهٔ دل لیکن از وی [دو] رود می آید سعیدا یزدی