سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۲۷: فصل گل رفت و به جام می دمی نگذاشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فصل گل رفت و به جام می دمی نگذاشتم همچو لاله داغ دل را مرهمی نگذاشتم خنده ی موجم درین دریا کجا تر می کند؟ من که دریا را وجود شبنمی نگذاشتم در محبت بس که کردم خاک عالم را به سر در دل آشفتگان گرد غمی نگذاشتم لب نهادم بر لب مینا و در لای شراب همچو ریگ شیشه ی ساعت، نمی نگذاشتم صد هنر دارم پی آوازه همچون جم سلیم نام خود را در طلسم خاتمی نگذاشتم سلیم تهرانی