سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۵۷: به خون خود کنم آلوده، ای صبا کاغذ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به خون خود کنم آلوده، ای صبا کاغذ چو آن کسی که کند رنگ با حنا کاغذ کند بهار به برگ شکوفه یاد ترا چو آشنا که فرستد به آشنا کاغذ گمان بری که ز هم ریخت دفتر افلاک ز بس به کوی تو می ریزد از هوا کاغذ نمی رسد به تو دست از کتاب، دانا را دهد چه پایه بلندی، به زیر پا کاغذ عجب که زحمت چشمی دگر تواند داد به خاک پای تو داده ست توتیا کاغذ به زندگی پی میراث خواری ام صدبار گرفت همچو کبوتر ز من هما کاغذ مباش از دم آتش فشان او ایمن به راه عشق اگر باشد اژدها کاغذ به کوی او پی رسوایی ام سلیم کند بلند از بغل قاصدان صدا کاغذ سلیم تهرانی