سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۶۲: آنکه چون گل غیر جام لعل دورانش نداد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنکه چون گل غیر جام لعل دورانش نداد آب را جز در سفال آخر چو ریحانش نداد هیچ کس چون موج، خندان سیر این دریا نکرد کاین محیط از فتنه آخر سر به طوفانش نداد سوختم بر حال آن دیوانه کز شور جنون رفت بر صحرا، جهان ره در بیابانش نداد عیش این گلشن مپرس از گل، که تعجیل خزان فرصت یک آب خوردن در گلستانش نداد غنچه ی ما تربیت از باغبان کم دیده است جز در آتش آب هرگز همچو پیکانش نداد کار ما بر مدعا زین سفله کی گردد سلیم؟ داشت هر کس آبرویی، این جهان نانش نداد سلیم تهرانی