سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۵۹: نماند باده و آن تندخو نمی آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نماند باده و آن تندخو نمی آید بهار آمد و گل رفت و او نمی آید خمار همچو منی را شکستن آسان نیست کجاست خم که ز دست سبو نمی آید چه سود جلوه ی خوبان، که از حجاب مرا نظر بر آینه کردن ز رو نمی آید چو فاخته نکنم یاد ناله ای هرگز که موج سرمه ز دل تا گلو نمی آید ز شوخ چشمی گل های این چمن، بلبل ز بس که تر شده، پرواز ازو نمی آید سلیم مشکل اگر افتدم گذر به وطن به سوی چشمه دگر آب جو نمی آید سلیم تهرانی