سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۱۰: خودپرستند بتان، خیل خدا نشناسند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خودپرستند بتان، خیل خدا نشناسند بر دل خسته ی مرهم طلبان الماسند بود آلوده تن اهل ریا چون ماهی غوطه زن گرچه به دریا همه از وسواسند چیست در قید فلک حال خلایق، دانی؟ مور چندی که گرفتار طلسم طاسند راحتی نیست چه در مرگ و چه در هستی ما کفن و جامه همه از سر یک کرباسند سوی ایران نتوانم روم از هند، سلیم تیره بختان همه جا در گرو افلاسند سلیم تهرانی