سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۴۷۴: نوبهار آمد که روی باغ را گلگون کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نوبهار آمد که روی باغ را گلگون کند سوز را در رقص آرد، بید را مجنون کند کرد ظاهر غنچه ی گل را بهار از شاخسار همچو طوطی کز قفس منقار را بیرون کند ضعف ما از قوت عشق است، کو صاحبدلی تا چو مو باریک گردد فکر این مضمون کند در گلستانی که چون من بلبلی شد نغمه ساز باغبان را زاغ اگر چشمش بود، بیرون کند صد خیابان سرو، یک دم می شود موزون سلیم باغبان گر می تواند مصرعی موزون کند سلیم تهرانی