سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۴۶۵: ز گریه گشت مرا دیده ی خراب سفید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز گریه گشت مرا دیده ی خراب سفید به رنگ گل که شود در میان آب سفید برابری به مه من نمی کند هرگز چنین خوش است ادب، روی آفتاب سفید! صفای سوختگی بین و فیض آتش عشق که چون نمک شده خاکستر کباب سفید ز تاب آتش می بس که چهره اش افروخت به پیش او نتواند شدن نقاب سفید ز بس که بی تو سیه دید روزگار مرا ز گریه شد مژه در چشم آفتاب سفید کنند اهل محبت ز فیض عشق سلیم کتان خویش به صابون ماهتاب سفید سلیم تهرانی