سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۴: زبان که یاد دل بوالفضول می آرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زبان که یاد دل بوالفضول می آرد سند به دعوی ملک نزول می آرد نصیب نیست مرا از شکفتگی که جهان چو غنچه ام ز گلستان ملول می آرد ز باغبان چو کسی شاخ سنبلی طلبد به صد عزیزی موی رسول می آرد ز دست مطرب مجلس چو دف کنم فریاد برای نغمه ای از بس اصول می آرد! ز کارسازی همت سلیم شکوه مکن که هرچه می کنی آن را قبول می آرد سلیم تهرانی