سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۱: آیینه کجا دیده ست، رخسار چو ماهش را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آیینه کجا دیده ست، رخسار چو ماهش را با سرمه چه آمیزش، مژگان سیاهش را گاهی نظری از لطف می کرد به سوی من بخت سیهم رم داد آهوی نگاهش را ای مور به این اندام، سرخیل سلیمانی دیگر چه ازو خواهی، بردار کلاهش را سنجیده کسی بیند گر جانب این گلشن برقی به کمین باشد هر برگ گیاهش را از چشم سلیم ای غیر، پیدا صف مژگان نیست برداشته با دیده، خار و خس راهش را سلیم تهرانی