نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۵۱۷: غم به سزا داده یی دل به نوا کرده یی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غم به سزا داده یی دل به نوا کرده یی از تو پذیرفته ام هرچه عطا کرده یی جز گل و برگ رضا حاصل تسلیم نیست بیخ ستم کنده یی قطع جفا کرده یی نوبت شادی زدیم بندگی از ما نرفت شهره به داغ توایم گرچه رها کرده یی جفت بلا چون شدیم گرنه به روز الست ما که بلی گفته ایم فهم بلا کرده یی هر که تو ردش کنی مفت نگیرد کسی هم تو به هیچم بخر چون تو بها کرده یی عشق تو مستی به خلق بی می و ساغر دهد بر در میخانه ام از چه گدا کرده یی هر که جمال تو دید دولت جاوید یافت سایه زلف سیه پر هما کرده یی ما ز قصور ادب غرق گنه گشته ایم تو ز علوی حیا ستر خطا کرده یی غایب و حاضر به ما در همه جا بوده ای پشت به تو کرده ایم روی به ما کرده یی گریه شب رو کند شحنگی دل چرا؟ مردمک دیده را لعل قبال کرده یی قطع مودت نمای یار «نظیری » مباش سایه گر از آفتاب هیچ جدا کرده یی نظیری نیشابوری