نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۴۲۱: ز خراش دم به رقت، ز گداز دل به دردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز خراش دم به رقت، ز گداز دل به دردم دم آتشین بیانان بفسرد و گفت سردم شده ام ز خویش قانع به خیال جلق و دلقی نه به درد بازگشتم، نه ز دیده آب خوردم دهم ار غذای مرغان به خیال دام و قیدم کنم ار دعای یاران به هوای سرخ و زردم نکنم قفا به بازی که دو شش نشسته نقشم نشوم ز لعب فارغ که عقب فتاده نردم به هوای ابر خیزم فکند ز پای ثقلم به گذار سیل افتم نرود ز دیده گردم به قطار کس نگنجم چه گران بها اسیرم به عیار خس نیرزم چه بلند قدر مردم بزنم ز ننگ سنگ و بکشم ز عار خنجر به تهمتن ار درافتم بگریزد از نبردم بپرم هزار پایه ره بسته قطع سازم بجهم هزار پله پی مور در نوردم به خزان و گل نپیچم نه ز قسم رنگ و بویم به بهار و دی نسازم نه ز جنس گرم و سردم وزد از کمین نسیمی زندم به موج دریا که سحاب خشک مغزم نه ز خار و نی ز وردم به سماع جان «نظیری » ز خودم خلاصیی ده بفشان چنان غبارم، که غبار کس نگردم نظیری نیشابوری