نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۸۸: هر که تایب گردد از می بر رخ او رنگ حیف
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که تایب گردد از می بر رخ او رنگ حیف از سر کوی مغان بر کاسه او سنگ حیف از عصا و سبحه ام نفزود قدر و حرمتی گردن مینا ز چنگم رفت و زلف چنگ حیف از می و مستان بریدم یار هشیاران شدم خویش را انداختم در قید نام و ننگ حیف کامرانی های خاطر جان و دل را تیره ساخت شه چو بی عصمت بود بر ملک بر او رنگ حیف تا به راحت تکیه کردی گفت دنیا: الرحیل بانگ بی هنگام دارد مرغ خوش آهنگ حیف پیکر فغفور و خاقان شد درین منظر خراب می خورد عاقل به نقش مانی و ارژنگ حیف خوبیی در کس نمی بینم که بنمایم به او در بغل تاریک شد آیینه ام از زنگ حیف خط چو شد با طره اش همسایه جای جان گرفت خانه درویش شد از قرب منعم تنگ حیف ناز بر شاهد «نظیری » وقت پیری می کنی بس خرف گردیده ای از عقل و از فرهنگ حیف نظیری نیشابوری