نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۲: هرگز گلی شکفته نشد از نسیم خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هرگز گلی شکفته نشد از نسیم خویش گاهی توجهی به غلام قدیم خویش نشناسدم کسی که ندارم قرینه ای عنقا نهفته ماند ز مثل عدیم خویش درهم تر از حساب تو کاری است چون کنم با تیره تر دلی ز دماغ سقیم خویش من موشکافم او گر هم بر گره زند درمانده ام به بازی بخت ندیم خویش محجوبم از تقید خود مستیی کجاست کایم برون ز خرقه پرهیز و بیم خویش گر پا کشم سرم به خرابات می رود امیدوارم از روش مستقیم خویش دل را به کوی عشق به تکلیف خوانده اند هرجا برم رود به مقام قدیم خویش گر بر فراز مسند شاهی نشسته ام بیرون نمی نهم قدمی از گلیم خویش مستی بگو بریز «نظیری » که رفت نیست؟ ظاهر مکن سلامت طبع سلیم خویش نظیری نیشابوری