نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۰: شرمسارم از دل بی صبر و بی آرام خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شرمسارم از دل بی صبر و بی آرام خویش خود به یار از بی قراری می برم پیغام خویش در جهان درد و غم فرمان روا بنشسته ام در کمال اوج طالع بر فراز بام خویش خود ز خود ساغر ستانم خود به خود ساقی شوم از کف نوشین لبی هرگز نگیرم جام خویش عود مطرب تر، دم نی سرد، حیران مانده ام بر کدامین آتش اندازم کباب خام خویش گنج در ویرانه دارم، با پری در خلوتم سایه ای هست از جنون تا من نگردم رام خویش شد «نظیری » عاقبت فرخنده از لطف ازل فال نیک صبح همره داشت مزد شام خویش نظیری نیشابوری