نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۳۲: از فراق یار ناخشنود خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از فراق یار ناخشنود خویش روی در نابود بینم بود خویش بس که در سودا به شوق افتاده ام از زیان خود ندانم سود خویش خوبی او شد پدید از چشم من سوختم بر آتش خود عود خویش گر برآید از نمد آیینه ام زشتی خویشم کند مردود خویش از خطایم مغز جانم سوخته سخت می ترسم ز آه و دود خویش خاک معبدها رسانیدم به آب از رخ زرد زمین فرسود خویش وز گنهکاری ندیدم هیچگه برکنار این فرق خاک آلود خویش زنده زان مانم که یابم بوی وصل از فراق عاقبت محمود خویش روز فیروزی «نظیری » در پی است دیده ام در اختر مسعود خویش نظیری نیشابوری