نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۴: دل نمی دانم کجا، زین آستانم می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل نمی دانم کجا، زین آستانم می کشد مرگ می بینم که با هجرام عنانم می کشد هر سر مو بر تنم دارد خروشی از وداع هجر پیوند تو از رگ های جانم می کشد داشتم در سینه پیکان خدنگ کاریی دست غیرت این زمان از استخوانم می کشد می کند آسودگی سیری به گرد خاطرم گریه هم پایی ز چشم خون فشانم می کشد قصه وارستگی امروز پیش دل گذشت طرفه حرف ناامیدی از زبانم می کشد بر سر بازار جانبازان کمان آویختم دست غیرت بشکنم هرکس کمانم می کشد می کشم سر از کمند او «نظیری » بعد ازین گر به صد زنجیر آن نامهربانم می کشد نظیری نیشابوری