نظیری نیشابوری
غزل ها
شمارهٔ ۳۲: تمکین خرد برد ز سر شور و شرم را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تمکین خرد برد ز سر شور و شرم را پیری برهاند از شب غفلت سحرم را مانند ترنجم که خزان است بهارش دم سردی دی تازه کند برگ و برم را تا سدره بپرم اگرم در بگشایند هرچند که فرسوده قفس بال و پرم را کوتاهی عیشم پی پند دگران است دهر از پی تأدیب بردشاخ ترم را در هر قدمی صد خطرم بر سر راهست وز بهر اقامت نه مقامی سفرم را ره طی نکنم مرحله ای را که به هر گام از هول مصیبت نگدازد جگرم را شاید که چو تسلیم و رضا بدرقه کردند ره امن شود وادی خوف و خطرم را سعیی کنم و رخت به منزل برسانم تا کس نرسانیده به رهزن خبرم را از خانه چشمش نگذارم به درآید بر روی تو گر راه نباشد نظرم را صد لابه به امید یک ابرام تو کردم یک بار به تلخی نخریدی شکرم را چون توبه کنم از غزل و قول «نظیری » دوران خرد از صد هنر این یک هنرم را نظیری نیشابوری