فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۵۳۳: تا کی ای غنچه دهن گوش بهر پند کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کی ای غنچه دهن گوش بهر پند کنی سخنی گو که زبان همه را بند کنی وقت آن شد که در آیی ز ره مهر و وفا تا بکی جور نمایی و جفا چند کنی چشم دارم که کشی جام و مرا جرعه دهی ساغر عیش مرا پر شکر و قند کنی هوس کشتن من کن که بود غایت لطف که بدین شیوه مرا خرم و خرسند کنی ای صبا گر بگشایی گرهی زان خم زلف رشته ی جان بسر او بچه پیوند کنی بنده ی پیر مغان باش که در مجلس انس عیش جاوید ز الطاف خداوند کنی لذت عمر همینست فغانی که مدام وصف جان بخشی آن لعل شکر خند کنی فغانی شیرازی