فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۲۹: دارم از غنچه ی لعل تو خطایی که مپرس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دارم از غنچه ی لعل تو خطایی که مپرس لطف و قهری که مگو، ناز و عتابی که مپرس هر زمان سوخته ی داغ بهشتی صفتیست دارم از دست دل خویش عذابی که مپرس بیخود از پرتو خورشید رخش افتادم بر رخم زد مژه ی گرم گلابی که مپرس آب و آتش نشود جمع ولی دیده ی من دارد از آتش رخسار تو آبی که مپرس شمع می گفت شب از گرمی رویت سخنی زار می سوخت دل خسته ز تابی که مپرس با خیال لب میگون تو از اشک نیاز داشتم در قدح دیده شرابی که مپرس هر سؤالی که دل از لعل تو می کرد نهان غمزه ی شوخ تو می داد جوابی که مپرس نرسد هیچگه آن سرو بسر منزل ما ور رسد می کند از ناز شتابی که مپرس نقل می کرد فغانی ز دهانت سخنی غنچه بر طرف چمن داشت حجابی که مپرس فغانی شیرازی