فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۹: شکر خدا که با من بیدل نشست یار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شکر خدا که با من بیدل نشست یار می خورد و بی حجاب بمحفل نشست یار منعم نه آگهست که با بینوای شهر آمد بدرد نوشی و بر گل نشست یار در بزم عیش و گوشه ی غم با وجود ناز با دردمند خویش مقابل نشست یار آندم بسرغیب رسیدم که چون پری از راه دیده آمد و بر دل نشست یار اکنون روم ز جای، که از غایت وفا دستم بدوش کرده حمایل نشست یار یک یک بزیر چشم، حریفان خود شناخت یاور مکن که از همه غافل نشست یار خرسند شد فغانی مهجور عاقبت با این غریب سوخته منزل نشست یار فغانی شیرازی