فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۰: گه بلطفم می نوازد گه بنازم می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گه بلطفم می نوازد گه بنازم می کشد زنده می سازد مرا آن شوخ و بازم می کشد نازنین من کجایی وه که در راه امید دیده ی محروم، از اشک نیازم می کشد گر نگریم می شود خونابها در دل گره ور بگریم خنده ی آن عشوه سازم می کشد هر شب از افسانه ی غم گیردم خواب اجل آخر این افسانه ی دور و درازم می کشد گر نمی بینم دمی روی تو ای چشم و چراغ گریه ی جانسوز و آه جانگدازم می کشد در غمش چون می شوم با ناله ی نی همنفس دلنوازیهای آن مسکین نوازم می کشد چون فغانی هر نفس می سوزم از داغ نهان گر کشم آهی ز دل افشای رازم می کشد فغانی شیرازی