فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۵: سرشک لعل من حاصل گل آزار می آرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرشک لعل من حاصل گل آزار می آرد گهر می ریزم و سنگ ملامت بار می آرد شکست از دیده ی بدخورد جامم این سزای او که صحبت را ز خلوت بر سر بازار می ارد شراب تلخ با محبوب سیم اندام نوشیدن فرح دارد ولی تلخی صد آن مقدار می آرد مکن عیب من از مستی و سربازی که عشقست این که گردن بسته شیران را به پای دار می آرد بسا مرد سلامت رو که بهر یکزمان مستی شرابش موکشان در خدمت خمار می آرد بجان بخشی من آن کس که دایم می کند انکار اگر یک جرعه می نوشد روان اقرار می آرد فغانی ماه شبگرد تو شب از عین عیاری گذر در چشم بیخواب و دل بیدار می آرد فغانی شیرازی