فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۲: نوبهار آمد که بوی گل جهانرا خوش کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نوبهار آمد که بوی گل جهانرا خوش کند جرعه نوشان را شقایق نعل در آتش کند خرم آن شاهد که نوشد جرعه ی بیغش بناز عاشق دلخسته از نظاره ی او غش کند لاله خون ریزان، گل آتشبار و سوسن ده زبان مرغ سرگردان ازینها با که خاطر خوش کند چشم و دل گردد زمین و آسمان، چون ماه من جلوه بر تخت روان و ناز بر ابرش کند آهوان را چشم و مرغان را نظر مانده به راه تا کی این ترک شکاری دست در ترکش کند شمه یی طاقت نیارد گر بود صبح و شفق آنچه بر دل جام صاف و ساقی مهوش کند بلبل طبع فغانی در گلستان نظر بهر تسخیر گلی این نغمه ی دلکش کند فغانی شیرازی