فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۶: بهر کس گر درآیی خوبی رخسار کی ماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهر کس گر درآیی خوبی رخسار کی ماند نهالی کاینچنین باشد گلش بر بار کی ماند مرا خاریست در دل از تمنای گل رویت برآور حاجت من در دلم این خار کی ماند برون آرم ز چنگ میفروشان خرقه ی تقوی چنین رختم گرو در خانه ی خمار کی ماند تویی در دل چو جان و خون بهم آمیخته با هم کسی کاین باده در جامش بود هشیار کی ماند معاذالله بدینسان گر تو فردا در جواب آیی ملامت رفتگان را بر زبان گفتار کی ماند نشان دامن پاکست روز افزونی حسنت وگرنه خوبی ده روزه این مقدار کی ماند ز حسن بیزوالت ایکه شد خلقی خریدارت اگر اندک زمانی باشد این بازار کی ماند خیال شمع رویت گر نباشد در نظر ما را شب غم روشنی در دیده ی بیدار کی ماند مکن منع فغانی گر بود مست از می وحدت کسی کاین باده در جامش بود هشیار کی ماند فغانی شیرازی