اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۷۷: در وقت گل چو غنچه چرا دل فسرده یی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در وقت گل چو غنچه چرا دل فسرده یی جامی بکش بشادی گل ورنه مرده یی ساقی شراب تلخ ترا خوشگوار نیست عیب نمیکنم که چو من خون نخورده یی سر میزند اشعه نورت چو آفتاب از چشمهای پرده چه در زیر پرده یی گیرم که مدعی همه عالم ز رشک سوخت غم نیست چون تو در دل ما خانه کرده یی خرمن چو گل بباده ایسرو پیش یار در خاکدان دهر چرا پافشرده یی اهلی چه عاشقی که نمیری ز درد عشق ناموس اهل عشق تو بیدرد برده یی اهلی شیرازی