اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۹۴: تو در آتش ز تب چو نشمع و من دور از درت گردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو در آتش ز تب چو نشمع و من دور از درت گردم مرا پروانه خود کن که بر گرد دسرت گردم لب از تاب تبت خشک و دو چشم از گریه گشته تر فدای آن لبان خشک و چشمان ترت گردم بخور عود و شکر برنتابد آن دل نازک بسوزم جان شیرین و بخور مجمرت گردم چو مورم آرزو باشد که میرم در فدای تو مگس وارم طمع نبود که گر شکرت گردم مرا کشتی ز غم بهر خدا حرفی بگو با من چو اهلی زنده دیگر از لب جانپرورت گردم اهلی شیرازی