اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷۲: شبها چو سگان در طلبت در بدر افتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شبها چو سگان در طلبت در بدر افتم چون روز شود سرنتهم بیخبر افتم در پای تو گر سر فکند از تن من تیغ برخیزم و در پای تو بار دگر افتم مست از می شوق تو چنانم که بکویت گر پانهم از غایت مستی بسر افتم تا چند ببوی خوشت ای آهوی مشکین در کوه و بیابان چو نسیم سحر افتم پروانه وش ای شمع بتان در نظر تو میسوزم ازین غم که مباد از نظر افتم با شیر زدم پنجه بعشق تو و امروز در پای سگان تو بخون جگر افتم تا چند نشینم بدر صومعه اهلی برخیزم و با مطرب و معشوقه در افتم اهلی شیرازی