اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۱۲: خوش آن ساعت که آن ساقی نشاننم پیش خود مستش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آن ساعت که آن ساقی نشاننم پیش خود مستش نهد آن کاسه بر دست من و من بوسه بر دستش فغان از زهر چشم او چه مرد افکن شرابست این می تلخی چنین آنگاه ساقی نرگس مستش دل از سرو بلند او بطوبی کی شود مایل وگر مایل شود باشد گناه از همت پستش درین نخجیرگه هردم هزاران صید می افتد سگ آن صید مقبولم که بر فتراک خود بستش به پابوس سهی قدان ز کوته دستی طالع ندارد فرصتی اهلی ولیکن همتی هستش اهلی شیرازی